Na een 18 - urige busreis zijn we nu in Leon Nicaragua aangekomen. Ons 16e bedje alweer. En gelukkig het beste bed sinds tijden! Alweer een hoop gedaan in de laatste paar weken.In mijn laatste blog waren we net in Caye Caulker, waar we van plan waren om een tijdje te blijven. Nog wel erg leuk gehad met een canadees van rond de 60 en een amerikaan met zijn 75 jarige moeder, maar toen Eddie na een bezoek van het plaatselijke restaurant Wish Willy (die wel erg veel te wensen overliet) erg sjachie was en ik 3 keer zoveel voor mijn ijskoffie moest betalen dan in Nederland, waren we er klaar mee! Weg uit Belize, op naar Honduras!
Vanaf Caye Caulker met de speedboot naar Belize City, vanaf daar 12 persoons vliegtuigje gepakt samen met de premier van Belize, daarna speedboot, 12 persoonsbusje met 18 man/televisies/boodschappen/ijzerwaren etc, grens over met Guatamala, chicken bus, overnachting in Puerto Cortes, en volgende dag weer 2 bussen naar Tela. Daar zaten we weer aan de Carribische kust, dus paar dagen strand. Niet echt een byzonder strand, ze maken er daar namelijk nogal een puinhoop van. Nog een mountainbike tour gedaan door de jungle naar een Botanical Garden. Mountainbiken was leuk, de tuin viel tegen. Niet echt byzonder dus, wél elke ochtend wezen hardlopen. Waar verveling al niet goed voor kan zijn...
Na Tela weer met de chicken bus naar La Ceiba, waar we na één overnachting de boot zouden pakken naar Utila om daar te duiken.
Op straat in La Ceiba liepen we tegen ´Steven´ aan die ons alles over La Ceiba en Utila kon vertellen. Handig, want we moetsen nog een wasserette vinden, internetten, lunchen en we hadden weer eens zin in een tequilaatje. Steven was onze gids, want Eddie en ik hadden besloten om maar eens een keer iemand te vetrouwen en hij kwam over als een intelligente, sociale man. Lang verhaal, uiteindelijk komt het er op neer dat hij ons voor 300 limpieras heeft opgelicht (€12,-). Laten we maar zeggen dat het de tour door La Ceiba waard was, maar mensen vetrouwen doen we dus ook niet meer... De teringleier.
Bij de boot naar Utila zouden we twee oude reisgenoten van Eddie van vier jaar geleden uit Thailand meeten. Kristin en Rick uit Michigan. Was meteen al gezellig.
Op Utila aangekomen liepen we tegen Johan uit Amsterdam aan, een oude bekende van Eddie... Nog gezelliger! Na het allerbeste huisje van de hele duikschool te hebben gekregen, maar meteen een tequila party met Kristin, Rick en Johan op onze luxueuze veranda gehouden. De foto´s in de slideshow zeggen genoeg denk ik...
Ik zou de dag erna beginnen met mijn Open Water Diver Course, maar die werd gelukkig naar de dag erna verzet, ben natuurlijk helemaal niet meer gewend om te drinken, dus klein katertje had ik wel.
Cursus was top! Lekker weer met mijn neus in de boeken en zat samen met nog een andere nederlandse jongen in de klas. Twee instructeurs waren in opleiding, dus 3 instructeurs en 2 leerlingen. De toets natuurlijk meteen gehaald en na een dag ondiep water gingen we de diepte in. Meteen al een hele mooie Eagleray gezien, veel visjes en heel mooi koraal. Na drie dagen met vlag en wimpel mijn diploma gehaald en daarna nog twee duiken gemaakt. En ja twee keer whalesharkbriefing gekregen! Maar helaas voordat wij in het water waren, waren zij al weer naar andere wateren. Kristin en Rick hadden wel het geluk om er één te zien, samen met heeeel veel dolfijnen die met hun gingen spelen. Nou goed, je kan niet alles hebben zullen we maar zeggen...
Ik nog een mooie Jewfish gezien en dat was het wel zo´n beetje.
Na een week op Utila te hebben gechillt, werd het weer tijd om verder te gaan. Afsheidsfeestje met tequila, vodka en rum, zie foto´s.
Na weer een afscheid van alle leuke mensen, was het de bedoeling om vroeg op te staan. Na een vreselijke nacht van ziekte van mij toch maar vetrokken met de speedboot, maar was echt een hel. Was echt ziek zeg maar. Zal jullie de details besparen.
Toch doorgezet en de bus naar San Pedro Sula gepakt, maar na drie uur trok ik het echt niet meer. Een te betalen hotel mét badkamer was nog niet zo makkelijk. Uiteindelijk toch iets gevonden en ze spraken er nog engels ook, wat een wonder.
Volgende dag ging het al weer een stuk beter en dus door naar Copan Ruinas. Heerlijk pitoresk dorpje. Samen met Eddie de volgende dag gaan paardrijden. Was de eerste keer voor hem (hij was verbasing wekkend goed), maar voor mij was het allemaal net iets te tranquillo (rustig) gelijk maar een dealtje met de gids gemaakt voor een mas grande (groter) en mas rapido paard. Eddie toen maar thuisgelaten en de bergen in gegaan. Zo´n lieve gids: klein menneke, 65 jaar, tig kinderen, geen tanden en hij kon zo goed in het spaans vertellen, dat ik bijna de helft begreep.
Vind alleen hondjes op straat zo zielig... Je zou bijna een hondenopvangtehuis willen beginnen. De meeste paarden hebben het ook niet al te best. De kippen zien er nog het meest gelukkig uit.
Verder nog in Copan ruinas: ruines bekeken (erg saai), met papagaaien gechillt en naar de hot springs geweest. Na 5 nachten werd het wel weer tijd om door te gaan.
Om 5 uur in de ochtend vetrokken, bus, bus, bus, bus, bus en uiteindelijk na 18 uur in Managua aangekomen in Nicaragua, daar wilde we een paar dagen blijven, maar de taxichauffeur wilde ons meteen al oplichten (niet gelukt natuurlijk) en het voelde alles behalve veilig. Volgende ochtens op zoek naar ontbijt. En het was allemaal één ongzellige bende. Meteen de bus na Leon gepakt. In Leon rustig een bakkie en weer overheerlijke quesedillas gegeten. Daarna Eddie met de tassen achtegelaten en ik op ´Hostaljacht´. Lazybones, de naam zegt al genoeg.. Echt één voor in de Hostal top 10 allertijden met binnenplaats met hangmatten, zwembad, gratis koffie en thee, gratis internet, een goed schoon bed en 10 minuten internationaal bellen. En het strand zit hier vlakbij. De mensen zijn hier zelfs lief en behulpzaam. Denk dat we hier wel een tijdje blijven..
Mijn telefoon heeft trouwens geen bereik, ben dus niet meer bereikbaar via bellen of sms, via mail destermeer!
Hoest in Nederland?
XXXXXXXXX
Vanaf Caye Caulker met de speedboot naar Belize City, vanaf daar 12 persoons vliegtuigje gepakt samen met de premier van Belize, daarna speedboot, 12 persoonsbusje met 18 man/televisies/boodschappen/ijzerwaren etc, grens over met Guatamala, chicken bus, overnachting in Puerto Cortes, en volgende dag weer 2 bussen naar Tela. Daar zaten we weer aan de Carribische kust, dus paar dagen strand. Niet echt een byzonder strand, ze maken er daar namelijk nogal een puinhoop van. Nog een mountainbike tour gedaan door de jungle naar een Botanical Garden. Mountainbiken was leuk, de tuin viel tegen. Niet echt byzonder dus, wél elke ochtend wezen hardlopen. Waar verveling al niet goed voor kan zijn...
Na Tela weer met de chicken bus naar La Ceiba, waar we na één overnachting de boot zouden pakken naar Utila om daar te duiken.
Op straat in La Ceiba liepen we tegen ´Steven´ aan die ons alles over La Ceiba en Utila kon vertellen. Handig, want we moetsen nog een wasserette vinden, internetten, lunchen en we hadden weer eens zin in een tequilaatje. Steven was onze gids, want Eddie en ik hadden besloten om maar eens een keer iemand te vetrouwen en hij kwam over als een intelligente, sociale man. Lang verhaal, uiteindelijk komt het er op neer dat hij ons voor 300 limpieras heeft opgelicht (€12,-). Laten we maar zeggen dat het de tour door La Ceiba waard was, maar mensen vetrouwen doen we dus ook niet meer... De teringleier.
Bij de boot naar Utila zouden we twee oude reisgenoten van Eddie van vier jaar geleden uit Thailand meeten. Kristin en Rick uit Michigan. Was meteen al gezellig.
Op Utila aangekomen liepen we tegen Johan uit Amsterdam aan, een oude bekende van Eddie... Nog gezelliger! Na het allerbeste huisje van de hele duikschool te hebben gekregen, maar meteen een tequila party met Kristin, Rick en Johan op onze luxueuze veranda gehouden. De foto´s in de slideshow zeggen genoeg denk ik...
Ik zou de dag erna beginnen met mijn Open Water Diver Course, maar die werd gelukkig naar de dag erna verzet, ben natuurlijk helemaal niet meer gewend om te drinken, dus klein katertje had ik wel.
Cursus was top! Lekker weer met mijn neus in de boeken en zat samen met nog een andere nederlandse jongen in de klas. Twee instructeurs waren in opleiding, dus 3 instructeurs en 2 leerlingen. De toets natuurlijk meteen gehaald en na een dag ondiep water gingen we de diepte in. Meteen al een hele mooie Eagleray gezien, veel visjes en heel mooi koraal. Na drie dagen met vlag en wimpel mijn diploma gehaald en daarna nog twee duiken gemaakt. En ja twee keer whalesharkbriefing gekregen! Maar helaas voordat wij in het water waren, waren zij al weer naar andere wateren. Kristin en Rick hadden wel het geluk om er één te zien, samen met heeeel veel dolfijnen die met hun gingen spelen. Nou goed, je kan niet alles hebben zullen we maar zeggen...
Ik nog een mooie Jewfish gezien en dat was het wel zo´n beetje.
Na een week op Utila te hebben gechillt, werd het weer tijd om verder te gaan. Afsheidsfeestje met tequila, vodka en rum, zie foto´s.
Na weer een afscheid van alle leuke mensen, was het de bedoeling om vroeg op te staan. Na een vreselijke nacht van ziekte van mij toch maar vetrokken met de speedboot, maar was echt een hel. Was echt ziek zeg maar. Zal jullie de details besparen.
Toch doorgezet en de bus naar San Pedro Sula gepakt, maar na drie uur trok ik het echt niet meer. Een te betalen hotel mét badkamer was nog niet zo makkelijk. Uiteindelijk toch iets gevonden en ze spraken er nog engels ook, wat een wonder.
Volgende dag ging het al weer een stuk beter en dus door naar Copan Ruinas. Heerlijk pitoresk dorpje. Samen met Eddie de volgende dag gaan paardrijden. Was de eerste keer voor hem (hij was verbasing wekkend goed), maar voor mij was het allemaal net iets te tranquillo (rustig) gelijk maar een dealtje met de gids gemaakt voor een mas grande (groter) en mas rapido paard. Eddie toen maar thuisgelaten en de bergen in gegaan. Zo´n lieve gids: klein menneke, 65 jaar, tig kinderen, geen tanden en hij kon zo goed in het spaans vertellen, dat ik bijna de helft begreep.
Vind alleen hondjes op straat zo zielig... Je zou bijna een hondenopvangtehuis willen beginnen. De meeste paarden hebben het ook niet al te best. De kippen zien er nog het meest gelukkig uit.
Verder nog in Copan ruinas: ruines bekeken (erg saai), met papagaaien gechillt en naar de hot springs geweest. Na 5 nachten werd het wel weer tijd om door te gaan.
Om 5 uur in de ochtend vetrokken, bus, bus, bus, bus, bus en uiteindelijk na 18 uur in Managua aangekomen in Nicaragua, daar wilde we een paar dagen blijven, maar de taxichauffeur wilde ons meteen al oplichten (niet gelukt natuurlijk) en het voelde alles behalve veilig. Volgende ochtens op zoek naar ontbijt. En het was allemaal één ongzellige bende. Meteen de bus na Leon gepakt. In Leon rustig een bakkie en weer overheerlijke quesedillas gegeten. Daarna Eddie met de tassen achtegelaten en ik op ´Hostaljacht´. Lazybones, de naam zegt al genoeg.. Echt één voor in de Hostal top 10 allertijden met binnenplaats met hangmatten, zwembad, gratis koffie en thee, gratis internet, een goed schoon bed en 10 minuten internationaal bellen. En het strand zit hier vlakbij. De mensen zijn hier zelfs lief en behulpzaam. Denk dat we hier wel een tijdje blijven..
Mijn telefoon heeft trouwens geen bereik, ben dus niet meer bereikbaar via bellen of sms, via mail destermeer!
Hoest in Nederland?
XXXXXXXXX
